تاثیر فعالیت های ورزشی

هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر فعالیت‌های ورزشی بر میزان اضطراب و رابطه آن با پیشرفت تحصیلی پسران غیر ورزشکار مقطع متوسطه بود. جامعه آماری تحقیق دانش ­آموزان 18 دبیرستان شهر ایلام بود (3753 = N) که از بین آن‌ها دانش آموزان 8 دبیرستان به‌صورت تصادفی - خوشه ای برای نمونه تحقیق انتخاب و سپس به‌طور تصادفی دبیرستان ­ها به‌طور تصادفی به 4 گروه تجربی و شاهد تقسیم شدند. برای ورود دانش آموزان به دوره پژوهشی همه آن‌ها بر مبنای سن، قد، وزن و نمره تربیت‌بدنی نیمسال تحصیلی قبل از ورود به دوره همسان‌سازی شدند. آزمودنی ­های گروه­های­ تجربی در نیمسال دوم تحصیلی 92-91 رشته­ های ورزشی والیبال، بسکتبال، دوومیدانی و بدمینتون را به مدت یک نیمسال تحصیلی و هر هفته 2 جلسه به فعالیت پرداختند. آزمودنی­های گروه­های شاهد فقط در درس تربیت‌بدنی شرکت کردند. برای دستیابی به اهداف تحقیق از پرسشنامه سلامت عمومی 28 سوالی استفاده شد. روایی پرسشنامه به تایید 15 تن از متخصصین مدیریت ورزشی رسید. برای دستیابی به پایایی پرسشنامه در یک مطالعه مقدماتی با 30 آزمودنی و با آلفای کرونباخ 0/93 محاسبه شد. به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات جمع آوری شده از روش ­های آمار توصیفی و استنباطی از جمله کلموگروف- اسمیرنوف، تحلیل مسیر، آزمون تی مستقل، تی تک گروهی، تحلیل واریانس یک طرفه، آزمون تعقیبی شفه، رگرسیون خطی و رگرسیون چندگانه با کمک نرم افزار SPSS استفاده شد. یافته های تحقیق نشان داد که بین فعالیت ورزشی رشته­ های گروهی و انفرادی و میزان اضطراب دانش­آموزان ارتباط معناداری وجود دارد. همچنین میزان اضطراب و فعالیت ورزشی رشته­های گروهی و انفرادی عامل پیش‌بینی کننده پیشرفت تحصیلی دانش آموزان می ­باشند.

ارتباط بین ورزش و پیشرفت تحصیلی

اهمیت تربیت بدنی و ورزش در تعلیم و تربیت با تاکیدی که بر پرورش جسمی ،ذهنی ، هیجانی و برای زندگی اجتماعی دارد بر کسی پوشیده نیست و فعالیت بدنی به عنوان یک عامل موثر در پیشرفت تحصیلی مطرح شده است . هدف : هدف از این پژوهش بررسی ارتباط بین ورزش و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مقطع ابتدایی در شهرستان سنندج در سال 1387 می باشد . روش : نوع مطالعه توصیفی تحلیلی است تعداد 250 نفر از دانش آموز انی که در رشته های انفرادی یا گروهی فعالیت مستمر ورزشی داشته اند و تعداد 250 نفر از دانش آموز انی که غیر ورزشکار بودند انتخاب شدند جهت ملاک پیشرفت تحصیلی میانگین درسی (معدل) دانش آموزان ورزشکار و غیر ورزشکار در نظر گرفته شد یافته ها: نتایج نشان دادند که میانگین نمرات درسی دانش آموزان پسر ورزشکار در مقایسه با میانگین نمرات درسی دانش آموزان پسر غیر ورزشکار بیشتر بود و میانگین نمرات درسی دانش آموزان دختر ورزشکار نسبت به میانگین نمرات درسی دانش آموزان دختر غیر ورزشکار بالاتر است دانش آموزان ورزشکار که به ورزش های انفرادی پرداخته اند پیشرفت تحصیلی بهتری داشتند . بین پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پسر و دختر ورزشکار مورد مطالعه تفاوت معناداری وجود دارد . بین پیشرفت تحصیلی دانش آموزان ورزشکار با دانش آموزان غیر ورزشکار رابطه معناداری وجود نداشت . نتیجه گیری : ورزش و تربیت بدنی نه تنها اثر منفی بر دانش آموزان ندارد بلکه عامل موثری در پرکردن اوقات فراغت دانش آموزان بوده و اثر مطلوبی بر روی پیشرفت تحصیلی آنان دارد .

تاثیر ورزش در پیشرفت تحصیلی

تحقیقات علمی متعددی مبنی بر نقش گسترده ورزش در تقویت روحیه دانش ‌آموزان وجود دارد که همگی می ‌توانند دلیلی بر اثبات اهمیت آن در عملکرد بهتر دانش‌آموزان و تنظیم روحیات آنها داشته باشد.

هر ساله با فرا رسیدن فصل امتحانات شاهد آن هستیم که بسیاری از خانواد ه ها از ورزش کردن فرزندان خود جلوگیری می کنند تا فرزندانشان وقت بیشتری برای درس خواندن داشته باشند.

اما این یک فکر کاملا اشتباه است چرا که اگر نگاهی به آمار و بررسی محققان بی اندازیم این تحقیقات نشان می دهند دانش آموزانی که ورزش می کنند، عملکرد تحصیلی بهتری نسبت به سایر هم کلاسی های خود دارند.

این در حالی است که ورزش به عنوان کاتالیزور و عامل تسهیل‌ کننده بین روح و جسم بوده و می‌ تواند در نحوه عملکردی دانش ‌آموزان و موفقیت تحصیلی آنان نقش مهمی داشته باشد.

ورزش در کاهش و استرس بسیار موثر است. با قرارگیری دانش آموزان در آستانه فصل امتحانات مدارس؛ ورزش، بهبود عملکرد آنها را دو چندان می کند همچنین ورزش می ‌تواند در تنظیم قوای عملکردی دانش‌ آموزان نیز نقش مهمی داشته باشد.

تحقیقات علمی متعددی مبنی بر نقش گسترده ورزش در تقویت روحیه دانش ‌آموزان وجود دارد که همگی می ‌توانند دلیلی بر اثبات اهمیت آن در عملکرد بهتر دانش‌آموزان و تنظیم روحیات آنها داشته باشد.

در ادامه این مطلب نیز برخی از آمار علمی را ذکر می کنیم که شاید تاثیر مثبتی بر خانواده ها داشته باشد تا ورزش را مانعی برای درس خواندن فرزندان خود ندانند.

جوانانی که به طور مرتب ورزش می کنند، به طور متوسط تحصیلات موفق تری نسبت به همسن و سالان خود دارند که ورزش نمی کنند.

با اجرای روزانه 10 دقیقه ورزش و یا نرمش صبحگاهی، قوای روحی و جسمی دانش ‌آموزان متعادل شده و دانش‌ آموز با آمادگی بیشتری در کلاس درس و امتحان حاضر می ‌شود.

بر اساس همین تحقیقات صورت گرفته از سوی محقّقان؛ شرکت در فعالیت های ورزشی خارج از مدرسه، میزان کارایی جوانان را در مدرسه و موفقیت آنها را در دانشگاه تا شش درصد افزایش می دهد.

بنابر این گزارش محقّقان دانشگاه «هانوور» دریافتند زنانی که فعالیت ورزشی دارند در رقابت درسی با مردان موفقیت بیشتری از خود نشان می دهند.

دکتر «اندرو ایدزمن» از مرکز پزشکی استیون و الکساندرا کوهن اظهار نظر کرد که آنچه ما نمی توانیم به آن ادامه دهیم این است که فعالیت های جسمی را در برنامه مدارس کم کنیم، با این گمان که این کار وضعیت آموزشی آن ها را بهبود می دهد زیرا در واقع این کار ممکن است نتیجه عکس برای ما داشته باشد.

خانواده‌ ها در کنار اولیای مدارس، نقش مهمی در نهادینه ‌سازی فرهنگ ورزش در کودکان دارند که در صورت تحقق این امر می ‌توان شاهد مزایای آن در پیشرفت تحصیلی، بهبود عملکردی و تعادل روحی-روانی دانش آموزان بود.

هدف از ورزش صبحگاهی

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر ورزش صبحگاهی بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دختر بود. جامعة آماری تحقیق کلیة مدارس راهنمایی شبانه­روزی شهرستان سبزوار در سال تحصیلی 90-89 بود که در هر مدرسه 100 دانش­آموز مشغول به تحصیل بودند. یک مدرسه به طور تصادفی خوشه­ای برای نمونة تحقیق انتخاب و از 100 دانش­آموز مدرسة فوق، 90 نفر به طور داوطلبانه برای نمونة تحقیق انتخاب شدند. پس از همسان سازی آن­ها بر مبنای قد، وزن، سن و پیش آزمونی که از دروس تاریخ، املای فارسی، زبان انگلیسی، ریاضی و علوم صورت گرفت، نمونه­ها به طور تصادفی به دو گروه 45 نفرة تجربی و شاهد تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت 8 هفته قبل از ورود به کلاس به ورزش صبحگاهی پرداخت؛ در حالی که گروه شاهد در مدت فوق، ورزش صبحگاهی انجام نداد. پس از پایان 8 هفته، از هر دو گروه شاهد و تجربی از دروس مزبور پس آزمون گرفته شد. برای تجزیه و تحلیل نتایج آزمون­ها، از روش­های آماری توصیفی و استنباطی از جمله تی دوهتلینگ، هموجنتی، ANOVA و آزمون تعقیبی LSD و نرم افزار SPSS استفاده شد.
نتایج تحقیق نشان داد که در هر پنج درس، بین میانگین نمرات پیش آزمون و پس آزمون گروه تجربی تفاوت معنادار وجود دارد و میانگین نمرات گروه تجربی از میانگین نمرات گروه شاهد در هر پنج درس بیشتر بوده و تفاوت بین میانگین­ها از نظر آماری معنادار است. به طور کلی، چنین می­توان نتیجه گرفت که ورزش صبحگاهی بر پیشرفت تحصیلی دانش­آموزان دختر تأثیر معناداری دارد.